Lidia Reid, tashmë në moshë të thyer, ka kaluar dekada në kërkim të të vërtetës për djalin e saj të vogël, Garry, i cili sipas dokumenteve zyrtare ndërroi jetë në vitin 1975 në një spital të Edinburgut. Por ajo që ka zbuluar kohët e fundit ka tronditur jo vetëm jetën e saj, por edhe opinionin publik në Skoci.
Pas 42 vitesh dhimbje, mosbesimi dhe përpjekjesh të pafundme, Lidia vendosi të hapë varrin e të birit në një akt të guximshëm për të mësuar të vërtetën. Kur arkivoli u hap, në vend që të gjente eshtrat e djalit të saj, u përball me një zbrazëti rrënqethëse: brenda tij nuk ndodhej asnjë trup. Ishte bosh. Djali i saj, që ajo kishte vajtuar dhe besuar se prehej në paqe, nuk ishte kurrë aty.
Historia merr një kthesë edhe më të errët kur Lidia kujton momentin e vitit 1975, kur ndodhej në spitalin “Sick Kids” të Edinburgut. Ajo kishte kërkuar të shihte për herë të fundit djalin e saj, por mjekët i kishin treguar një fëmijë që nuk i ngjante aspak Garryt. Kur ajo shprehu dyshimet se ai nuk ishte djali i saj, personeli mjekësor ia hodhi fajin një “depresioni pas lindjes”, duke nënkuptuar se ajo nuk ishte në gjendje të arsyetonte qartë.
Pas dekadash të tëra kërkimesh, protestash dhe hetimesh të pavarura, Lidia ka një version të dhimbshëm dhe tronditës: ajo beson se trupi i të birit nuk është varrosur kurrë sepse organet e tij janë marrë dhe përdorur pa pëlqimin e saj. “Në fund të kësaj historie ka një shpjegim logjik – që askush nuk do ta dëgjojë. Trupi i djalit tim nuk është vendosur kurrë në arkivol, sepse atij i kanë marrë organet”, ka deklaruar ajo me vendosmëri.
Akuza të rënda për trafik organesh kanë qarkulluar në Skoci për dekada. Midis viteve 1970 dhe 2000, janë ngritur dyshime të shumta për përfshirjen e mjekëve në mbajtjen dhe përdorimin e organeve të fëmijëve të vdekur pa lejen e familjarëve. Sipas disa burimeve, rreth 6,000 organe dhe inde janë ruajtur nga trupat e të vegjëlve në emër të “eksperimenteve shkencore” – një praktikë që në shumë raste është justifikuar me motivin e kërkimeve mjekësore.
Megjithatë, kurrë nuk janë publikuar prova të pakundërshtueshme që do të vërtetonin ekzistencën e një rrjeti të mirëfilltë trafiku organesh. Autoritetet shëndetësore kanë kërkuar falje për mungesën e transparencës dhe “praktikat e papranueshme të së kaluarës”, por për njerëz si Lidia Reid, asnjë ndjesë nuk mjafton pa të vërtetën.
Ajo është betuar se nuk do të ndalet derisa të zbulojë çfarë ndodhi me të birin. Për Lidian, kjo nuk është thjesht një betejë personale – por një thirrje për drejtësi ndaj çdo prindi që ka humbur një fëmijë dhe ka dyshuar se e vërteta është fshehur pas një perdeje të errët mjekësore.
