Sot në rubrikën “Dikur” rikthehemi 19 vite pas, në një nga ngjarjet më të komentuara të jetës politike dhe sociale të kohës: festën e Forumit Eurosocialist të Rinisë Shqiptare (FRESSH), organizuar me rastin e përvjetorit të tij në ambientet e Qendrës Kombëtare të Kulturës në Tiranë. Ishte një periudhë kur politika shqiptare kishte tone të forta, por njëkohësisht edhe momente të gjalla sociale, që sot kujtohen me humor e nostalgji.
Në qendër të festës ndodheshin disa prej figurave më të rëndësishme të spektrit politik të kohës, që më vonë do të mbanin poste të larta shtetërore. Në mesin e muzikës dhe vallëzimeve, në sy binte Monika Kryemadhi, atëherë kryetare e FRESSH-it, që me plot gjallëri kërkonte të krijonte një imazh rinor dhe energjik për forumin politik që përfaqësonte. Ajo kërceu me një liri të plotë në skenë, duke u shfaqur jo vetëm si një figurë politike, por edhe si një vajzë e re që dinte të festonte me entuziazëm.
Në krah të saj, jo më pak energjik, ndodhej Fatos Nano, atëherë lider i Partisë Socialiste dhe figurë dominante e politikës së majtë shqiptare. Nano, i njohur për stilin e tij të lirshëm dhe për humorin shpesh ironik, kërceu me Kryemadhin, në një atmosferë të relaksuar e larg tensioneve politike të sallave të parlamentit. Në skenë ata dukeshin në harmoni, të çlirët dhe të qeshur, duke i dhënë ngjarjes një tjetër dimension – atë të politikës së bërë me njerëz të zakonshëm, larg formalizmave.
Por ajo që e bënte këtë skenë edhe më interesante ishte prania e Ilir Metës, atëherë në postin e kryeministrit, dhe që sot ndodhet në burg, pas zhvillimeve të fundit që tronditën skenën politike shqiptare. Meta ishte i ulur përballë, ndjekës i heshtur por kurioz i çdo lëvizjeje në pistë. I veshur ndryshe nga sot dhe me një pamje më rinore e më spontane, ai shfaqej duke kthyer herë pas here kokën nga çifti Nano-Kryemadhi, ndoshta me një ndjesi habie, ndoshta edhe me një buzëqeshje të fshehur ironike.
Në një moment, me stilin e tij tipik, Nano afrohet dhe i thotë Metës me zë që kapet nga dëshmitarët e kohës: “Shko te zyra, se Monika ka harruar tangat aty”. Një batutë me dozë të lartë ironie, provokimi dhe ndoshta edhe ndonjë thumb politik të mbuluar me humor, që do të kujtohej për vite me radhë. Ndonëse deklarata ishte e pamenduar për publik, ajo përhapej në rrethin e ngushtë të gazetarëve dhe personave që ndodheshin aty, duke u kthyer në një nga thëniet më ikonike të asaj kohe.
Sot, 19 vite më pas, kjo skenë duket si një mozaik i gjallë i një periudhe ku politika shqiptare përmbante ngjarje të papritura, batuta pa doreza dhe figura që do të formësonin drejtimin e shtetit për dekada. Monika Kryemadhi sot është në krye të Lëvizjes Socialiste për Integrim, Fatos Nano është tërhequr nga politika aktive, ndërsa Ilir Meta, dikur kryeministër dhe më pas president, ndodhet aktualisht në burg.
Kjo skenë, ashtu si shumë të tjera të asaj kohe, na kujton se përtej ideologjive dhe retorikave, politika shqiptare ka pasur gjithmonë një anë njerëzore, të pasur me nuanca, emocione dhe… batuta që nuk harrohen.
