“Nuk u lava për 10 ditë!” – Rrëfimi i papritur i gazetarit shqiptar: Si arrita të puthem me Parashqevi Simakun, kur e preka ajo ishte

Një episod sa romantik aq edhe nostalgjik është ndarë nga gazetari i njohur Bledi Strakosha, i cili ishte i ftuar këtë të diel në emisionin “S’e Luan Topi” në Top Channel, ku rrëfeu për herë të parë një kujtim të paharrueshëm nga rininë e tij: një takim magjik me ikonën e muzikës shqiptare, Parashqevi Simaku.

Në një atmosferë të çlirët dhe me batuta të shumta, Strakosha, një nga figurat më të dashura të ekranit dhe gazetarisë shqiptare, u ndal jo vetëm tek fillimet e tij në media, por edhe tek emocionet e adoleshencës – ku padyshim spikati ky rrëfim i papritur që u prit me buzëqeshje dhe entuziazëm nga publiku.

Një puthje që zgjati 10 ditë… në kujtesë dhe në fytyrë!

Teksa moderatorja Eriona Rusi i rikujtoi një moment të hershëm ku ai ishte takuar me Parashqevi Simakun, Strakosha tregoi se kishte marrë një puthje në faqe nga këngëtarja – dhe në mënyrë të sinqertë dhe humoristike pranoi se “nuk e kishte larë faqen për 10 ditë me radhë”.

“E laja kështu (tregon me duar një pjesë të fytyrës) por jo këtu ku më kishte puthur ajo… ishte e shenjtë!” – tha Bledi mes të qeshurave në studio.

Moderatorja Eriona Rusi, e habitur nga ky detaj, e pyeti:

“Nuk e lave 10 ditë?”

Dhe Strakosha, me qetësinë e dikujt që kujton një copëz të ndritur nga e kaluara, i përgjigjet:

“Po, ishte Parashqevi Simaku. Në atë kohë ishte një ikonë. Një divë. Dhe ishte shumë e ëmbël. Ato duart e saj… Duart e saj ishin si të nënës time. Janë duart më të buta që kam ndjerë.”

Ky detaj i rrallë dhe kaq personal emocionoi jo vetëm të pranishmit në studio, por edhe mijëra ndjekës të emisionit që komentuan menjëherë në rrjete sociale, duke përshëndetur sinqeritetin e rrëfimit dhe respektin që gazetari ruan ende për një nga zërat më të veçantë të muzikës shqiptare.

Një nostalgji për një epokë tjetër

Kjo histori e vogël, por plot dritë, solli në vëmendje jo vetëm ndikimin që artistët si Parashqevi Simaku kanë pasur në brezin e viteve ’80 dhe ’90, por edhe mënyrën se si këto figura mbetën të shenjta në kujtesën e njerëzve të zakonshëm – qoftë edhe përmes një puthjeje të vetme në faqe.

Parashqevi Simaku, e larguar prej vitesh nga jeta publike dhe jeton prej kohësh jashtë Shqipërisë, vazhdon të kujtohet si një ikonë e muzikës shqiptare, me një zë unik dhe karrierë që mbeti në majat e artit për dekada.


Bledi Strakosha, me këtë rrëfim të ndjerë dhe të çiltër, na kujtoi se pas çdo fytyre publike fshihet një histori personale – dhe se kujtimet më të thjeshta janë shpesh edhe ato më të bukurat.
Në fund të fundit, kush nga ne nuk ka ruajtur një kujtim të shenjtë që nuk do ta “lante” kurrë nga zemra?