Shqipëria ka humbur një nga zërat më autentikë dhe më të dashur të këngës labe, pas ndarjes nga jeta të artistit të njohur Bujar Tabulla, i njohur gjerësisht si “Bilbili i Labërisë”. Ai u shua mbrëmjen e djeshme në moshën 65-vjeçare, pas një sëmundjeje të rëndë, e cila e kishte munduar prej kohësh, por që nuk e kishte ndalur kurrë pasionin për këngën, polifoninë dhe dashurinë për publikun.
Një jetë e tërë përkushtuar këngës dhe traditës
I lindur në Delvinë, një zonë me tradita të rrënjosura në polifoni, Bujar Tabulla u rrit me këngën në shpirt dhe në buzë. Që në fëmijëri, ai nisi të spikaste për zërin e tij të ngrohtë, të pastër dhe plot emocion, një zë që shumë shpejt do të bëhej i njohur në të gjithë Jugun e Shqipërisë.
Ishte pikërisht ai që themeloj grupin polifonik “Djemtë e Delvinës”, duke udhëhequr brezin e ri të këngëtarëve labe drejt një stili të pastër, të denjë për të mbajtur gjallë traditën e lashtë të këngës polifonike. Nën drejtimin dhe praninë e tij, grupi u bë një nga më të spikaturit në festivalet folklorike në Gjirokastër, Berat, Tiranë dhe jashtë vendit.
“Bilbili i Labërisë” nuk ishte thjesht një nofkë, por një emër që ai e fitoi me meritë, me shpirtin që i jepte çdo kënge, me finesën dhe ngrohtësinë që i rridhte nga zëri e nga shpirti.
Një artist i thjeshtë, por me shpirt të madh
Përtej muzikës, Bujar Tabulla ishte një njeri i thjeshtë, i përulur dhe i dashur, i cili për vite me radhë shërbeu në ndërmarrjen e pyjeve, duke e mbajtur lidhjen me natyrën, që aq shumë e frymëzonte në këngët e tij. Miqtë e tij e kujtojnë si një njeri me fjalë të butë, me humor të hollë dhe me një shpirt të rrallë artisti, që kurrë nuk kërkoi lavdi, por e fitoi me punë dhe dashuri popullore.
Polifonia humbi një shtyllë – Zëri i tij mbetet i pavdekshëm
Me ndarjen nga jeta të Bujar Tabullës, kënga labe ka humbur një nga zërat e saj më të rrallë, një interpretues që dinte të sillte dhimbjen, krenarinë, mallin dhe dashurinë në mënyrë të pashoqe. Breza të tërë do ta kujtojnë për këngët që e bëjnë të pavdekshëm: “Delvinë moj nënë e bukur”, “Në prag të shtëpisë mëmore”, “Këndo bilbil, mos pusho”, dhe shumë të tjera që mbartin shpirtin e Jugut dhe shpirtin e tij.
Zëri i Bujar Tabullës nuk do të heshtë kurrë. Do të vazhdojë të jetojë në çdo festival folklorik, në çdo gosti familjare, në çdo rrëfenjë të një gjyshi që do t’i mësojë nipit si këndohet me shpirt.
Homazhet dhe reagimet
Lajmi për ndarjen nga jeta të artistit ka shkaktuar trishtim të thellë në komunitetin artistik, por edhe në radhët e dashamirësve të këngës tradicionale. Kolegë të tij, muzikantë, studiues të folklorit dhe qytetarë të zakonshëm kanë shprehur ngushëllimet e tyre për familjen dhe gjithë Labërinë, duke theksuar se ikja e tij është një humbje e madhe për trashëgiminë shpirtërore të vendit.
