Analisti Ben Andoni në “Çdo Kënd” me Merita Haklajn, në A2 CNN e ka kujtuar ish-kryeministrin e ndjerë Fatos Nano përmes takimit të tij me Sllobodan Millosheviçin, në vitin 1997.
Andoni e cilësoi këtë takim si të jashtëzakonshëm, për vetën kohën e vështirë që po kalonte Shqipëria, e cila ndër të tjera duhej të trajtonte edhe krizën e luftës në Kosovë.
Sipas analistit, edhe pse e dinte që do të gjykohej dhe përflitej gjatë për këtë takim, Nano tregoi se karakteri dhe logjika e tij ia lejonte një lëvizje të tillë diplomatike.
“Në mendimin tim është shumë e rëndësishme për ta theksuar pak ajo që ndodhi për luftën e Kosovës. Takimi me Millosheviçin nga ana e zotit Nano është theksuar që në qoftë se nuk do flitej për Kosovën nuk kishin çfarë të flisnin. Ndërkohë që Millosheviçi krejt kishte shkuar jo vetëm për t’i bërë make-up asaj që po ndodhte, kini parasysh kishte kaluar Dejtonin. Dhe ky njeri që të gjithë e dinin çfarë po bënte dhe po i afrohej Kosovës, po takonte për herë të parë kryeministrin shqiptar.
Kjo ka qenë një ngjarje e jashtëzakonshme. Dhe një vit më vonë zoti Nano… Nuk i krijoi një gjë të madhe këtu sepse zoti Nano për shkak të karakterit të tij, për shkak të liberalizmit të tij, për shkak të logjikës të tij mund të takonte këdo dhe këtë e bëri”, rrëfeu Ben Andoni në “Çdo Kënd” me Merita Haklajn.
Ai shtoi më tej se Fatos Nano bëri edhe një akt më të jashtëzakonshëm pas takimit me Millosheviçin, ku bëri thirrje për bombardimin e Republikës Jugosllave nga NATO.
“Por zoti Nano mban një qëndrim të jashtëzakonshëm në një intervistë mbas një viti për një organ të huaj ku ka qenë nga të parët që ka thënë në qoftë se nuk bombardohet nuk mund të vazhdohet kështu sepse po afrohet lufta, po afrohet në gati në territorin tonë dhe preket dhe Maqedonia. Maqedonia ishte i vetmi vend i ish-republikës që ishte ndarë në paqe me Ish-Jugosllavinë dhe madje dhe Greqinë dhe këto janë ato momentet që këtë e pikasën ashtu. Por Shqipëria në ato vite ka qenë në kushte të jashtëzakonshme”, theksoi Andoni.
Më tej analisti zbuloi se njerëz në rrethin e ngushtë të Nanos i kanë rrëfyer se ai kurrë nuk deshi të bëhej kryeministër, por u gjend në vendin e duhur pas rënies së regjimit. Për Andonin, Nano dallon tej mase nga Edi Rama dhe Sali Berisha sa i përket raportit që ai donte të kishte me pushtetin.
“Nga njerëzit të cilët kanë qenë atje edhe ata sot janë të vdekur, kam dëgjuar që zoti Nano nuk ka dashur të jetë kryeministër. Karakteri i tij jashtëzakonisht hedonist pa pasur synime karrieriste teje të larta për shembull siç i ka zoti Berisha, siç i ka zoti Rama të theksuara, nuk qëndronin tek ai. I mjaftonin gjëra të veçanta dhe janë disa tipare antropologjike që ti e shpërndan forcën psikologjike sociale në gjëra të tjera. Për zoti Nanon, kryeministri i parë, të themi, mandati i parë ka qenë një lloj detyrimi për ta bërë.
Kuptoi ndoshta instinktet e tij. Kishte instinkte të jashtëzakonshme në mendimin tim, që ishte në vendin e duhur dhe këtu kishe plotësuar një gjë të madhe. Të jesh kryeministër i një vendi, ndërkohë që ke qenë një nënpunës i nivelit të dytë ose nivelit të tretë dhe katapultohesh kryeministër nuk është e vogël. Fati qëlloi në vitin ‘92 që ishte ai që ishte”, zbuloi Andoni.
