Lajmi për vdekjen e Shpat Kasapit, të mërkurën, tronditi publikun shqiptar dhe la një boshllëk të thellë në komunitetin artistik. Këngëtari nga Tetova, i cili ndërtoi një nga karrierat më të qëndrueshme në muzikën moderne shqiptare, ndërroi jetë në moshën 40-vjeçare si pasojë e një arresti kardiak.
Pak orë pas lajmit, kolegë të tij ndanë jo vetëm ngushëllime, por edhe momente nga bashkëpunimet e fundit – fragmente pune që sot marrin një rëndësi të veçantë dhe një ndjeshmëri të pashmangshme.
Big Mama, e cila kishte xhiruar së fundmi me të për një program festiv të planifikuar për natën e ndërrimit të viteve, tregoi se ata kishin rikthyer në skenë këngën ikonike të Adelinës Ismaili dhe Elita 5, “Sajzezo”. Kënga ishte zgjedhur spontanisht, tha ajo, si një lloj përqafimi simbolik midis dy artistëve që vinin nga i njëjti qytet.
Në të njëjtin program, Mimoza Shkodra bëri të ditur se kishte realizuar një potpuri me këngë popullore së bashku me Kasapin, përfshirë “Jam deh me raki”. Ajo e përshkroi bashkëpunimin si të natyrshëm dhe të mbushur me energjinë e tij karakteristike – një performancë që tani merr ngjyrën e një momenti të fundit të gëzuar përpara tragjedisë.
Sipas burimeve pranë studios, Kasapi kishte regjistruar disa këngë të reja në muajt e fundit, në disa ambiente të ndryshme muzikore. Ende nuk dihet nëse ato do të publikohen, por ekziston pritja që projektet të mund të shërbejnë si një kujtim i fundit për artistin, një vazhdimësi e heshtur e zërit të tij.
Për një publik që u rrit me këngët e tij, lajmi i humbjes së beftë solli rikthimin e një biblioteke kujtimesh: koncerte, balada, bashkëpunime dhe një zë që dukej i pandarë nga ritmi i dy dekadave të fundit. Në mungesë të tij, mbetet muzika – dhe çastet e fundit të regjistruara, të cilat sot duken si dëshmi të heshtura të një krijimtarie që nuk u mbyll kurrë në kohë.
