“Të jesh grek është njësoj si të jesh shqiptar!” letra e djaloshit të vogël që shtangu grekët

Një histori e pazakontë dhe prekëse ka qarkulluar gjerësisht në mediat greke gjatë ditëve të fundit, pasi një letër e shkruar nga një djalosh i vogël është bërë virale në rrjetet sociale. Letra u shkrua si pjesë e një detyre të dhënë nga trajneri i skuadrës sportive ku fëmija merr pjesë, me temën: “Çfarë do të thotë të jesh grek?”

Ajo që pritej të ishte një përgjigje e thjeshtë fëmijërore, u shndërrua në një reflektim të thellë mbi identitetin, barazinë dhe humanizmin. Fjalët e tij u interpretuan gjerësisht si një mesazh i qartë kundër nacionalizmit të tepruar dhe idesë së epërsisë etnike, duke i dhënë kuptim shprehjes se “nga të vegjlit dhe të çmendurit mëson të vërtetën”.

Në letrën e tij, djaloshi shkruan se “të jesh grek është njësoj si ai shqiptari, siriani, amerikani, gjermani apo turku”. Ai nënvizon se të gjithë njerëzit lindin dhe vdesin me të njëjtën vlerë, pa dallime, duke shtuar se askush nuk vjen në jetë me një avantazh të lindur ndaj të tjerëve.

Sipas tij, të jetosh në Greqi nuk të bën më të veçantë se dikush që jeton në një vend tjetër. “Dallimi i vetëm,” shkruan ai, “është se këtu ka më shumë diell dhe det.” Me këtë fjali të thjeshtë, ai i çarmatos pretendimet e atyre që besojnë se përkatësia kombëtare përcakton vlerën e dikujt.

Djaloshi nuk nguron të prekë edhe anën e errët të shoqërisë, duke theksuar se “gjëja negative është se ka grekë që besojnë se statusi i tyre i bën ata superiorë ndaj të tjerëve.” Ai kujton se barazia është thelbi i ekzistencës njerëzore: “Ne të gjithë kemi lindur të barabartë, ashtu siç do të vdesim.”

Në fund, ai i jep një mesazh universal jetës: vlera e secilit njeri nuk qëndron në kombësinë, por në ndikimin pozitiv që veprimet tona lënë tek të tjerët dhe tek planeti.

Letra e tij ka nxitur reagime të shumta pozitive, duke prekur prindër, mësues dhe qytetarë të thjeshtë, të cilët e kanë cilësuar djaloshin si shembull të pastërtisë dhe mençurisë fëmijërore. Për shumëkënd, mesazhi i tij është një kujtesë e fuqishme se humanizmi nuk njeh kufij dhe se mësimet më të rëndësishme shpesh vijnë nga zëri i një fëmije.