Largimi nga jeta i aktorit të njohur Naun Shundi ka sjellë dhimbje të madhe jo vetëm për familjen e tij, por edhe për mbarë botën e artit shqiptar. Sot, mes një atmosfere të rënduar zie, e bija e tij ndau emocionet me mediat, duke folur për një humbje që përtej dhembjes personale përbën një plagë edhe për teatrin shqiptar.
“Edhe pse iku, la diçka, dhe ajo që la është Zonja e Bujtinës. Ai ia kushtoi jetën teatrit. Mjekët nuk na e thanë dot që babi do të vdiste, askush nuk na e tha. Ai mendoi se do të jetonte. Babain e hëngri kanceri nga brenda. Babi po përgatitej për një shfaqje, por nuk e përfundoi,” – tha ajo mes lotësh, duke sjellë në kujtesë pasionin e pashuar të të atit për skenën.
Kujtime dhe trashëgimi artistike
Naun Shundi mbetet një prej figurave më të respektuara të skenës shqiptare, i njohur për interpretimet e fuqishme dhe dedikimin e tij të palëkundur. Për dekada, ai mishëroi me mjeshtëri qindra personazhe, duke i dhënë jetë skenës së teatrit dhe duke i lënë publikut emocione të paharrueshme. Shfaqja Zonja e Bujtinës përmendet si vepra e fundit e tij e madhe, e cila tashmë mbetet si një testament artistik.
Humbja e papritur
Sëmundja e rëndë që i mori jetën u zhvillua në heshtje. Miq e kolegë tregojnë se Shundi, edhe në ditët më të vështira, mendonte për teatrin, për provat dhe për shfaqjet që duhej të sillte para publikut. Largimi i tij i papritur e ka lënë të papërfunduar një rrugëtim që ai vetë besonte se do ta vazhdonte ende.
Reagime dhe dhimbje e përbashkët
Pas lajmit të ndarjes së tij nga jeta, kolegë të shumtë nga bota e artit kanë shprehur dhimbjen dhe respektin e tyre për Naun Shundin. Në rrjetet sociale, qytetarë të shumtë kanë lënë mesazhe ngushëllimi, duke e quajtur atë një “ikonë të skenës shqiptare” dhe një artist që “nuk do të zëvendësohet lehtë.”
Një boshllëk i madh
Humbja e Shundit nuk është vetëm një tragjedi familjare. Është edhe një humbje e madhe për kulturën shqiptare. Brezat e ardhshëm do të kujtojnë përmes veprave të tij një artist që e jetoi artin me tërë qenien. Familja e tij, ndonëse e përulur nga dhimbja, ndan krenarinë për trashëgiminë e lënë pas: një jetë në shërbim të teatrit, një emër që mbetet i gdhendur në historinë e skenës sonë kombëtare.
